Dag 17

Deze week begonnen we echt voor het eerst met onze projectjes op de school en in Merauke. We helpen bij de lessen op de school en als de leerlingen in de avond huiswerk maken, en proberen zelf een paar keer per week activiteiten met kunst of Engels te verzinnen. We krijgen hier heel veel vrijheid om ons eigen programma samen te stellen en om iets te verzinnen waarmee we de tijd volmaken en dat bevalt ons best. We kunnen door deze vrijheid zelf leuke nieuwe dingen organiseren die we niet in Nederland hebben gepland en onze eigen ideetjes uitvoeren. Zo hebben we vorige week met een groep leerlingen een groot origami kunstwerk gemaakt. In Nederland wordt origami door scholieren meestal als kinder/meisjesachtig gezien, maar hier vinden ze het juist leuk om met dat soort dingen te frobelen. Het is leuk om te zien als er 4 stoere Papoea jongens bij Wouter aankloppen om nog verder te leren origamiën. We vinden het zelf ook heel leuk om te doen voor de uurtjes die we over hebben en er zijn hier verbazend veel verschillende soorten origamipapier te koop ;)

Ook deden we een Engels lesje, vooral om te oefenen met spreken in de praktijk, omdat het praktische aspect juist het deel is wat ze hier (bijna) niet oefenen in de les. We deden een spel waarbij je een kaartje op je hoofd krijgt met een naam en waarmee je door Engelse vragen te stellen erachter moet komen welke naam je hebt. Het eerste kwartier snapte ze er helemaal niks van, maar toen eentje het begon te snappen, snapte ze het uiteindelijk allemaal en we denken dat ze het wel leuk vonden (:

Voor de rest proberen we hier een beetje basic taal en cultuur onderzoek te doen, omdat veel leerlingen nog de taal spreken van de kampung waar ze vandaan komen en we heel makkelijk allerlei talen kunnen bereiken.

We proberen een of twee keer per week een beetje te ‘ontsnappen’ aan de SMTK, omdat het een beetje claustrofobisch kan zijn om een hele week op een terrein van een school te zijn. De studenten hebben hier helemaal geen last van en vinden het helemaal niet erg als ze hooguit 1x per maand het terrein verlaten om naar de markt te gaan, maar wij vinden het toch wel fijn om nu en dan even iets te gaan bekijken in de omgeving. Gisteren zijn we bijv. naar Wasur National Park gereden, op een afstand van ong 10 minuten met de brommer. Officieel heb je voor het bezoek een kaartje nodig, maar het toeristencentrum was een verlaten spookgebouwtje zonder iemand erin. Het leek ons een goed idee om aan een gekke man op een fiets te vragen waar we kaartjes moesten kopen (verrassing: het was een slecht idee) en hij zei dat we naar een ander bureau moesten wat uiteindelijk niet bleek te bestaan. Toen zijn we maar gewoon doorgereden naar het park. Wasur park is heel groot en er gaat één grote weg door de natuurlijke begroeiing van Merauke: een soort mix tussen moeras/bos.

Mijn (R) kamergenoot slaapt overigens nog steeds op de grond ook al is het de laatste week een stuk koeler. Elke dag krijg ik een beetje meer respect voor haar als ik weer een nieuw beest ontdek dat onder mijn bed/over mijn klamboe kruipt. Mijn lijstje bestaat nu uit: kikkers, kakkerlakken, hagedissen, motten, sprinkhanen, spinnen en ettelijke honderden muggen en mieren. Ze zijn hier wel geïnteresseerd in de natuur, maar jammer genoeg (vooral voor Wouter), maken ze de dieren liever eerst dood. Als wouter een vlinder aanwijst, grijpen ze m zo uit de lucht, bestuderen het en gooien m dan weg. Zo ook met hagedissen en, voordat wij hier aankwamen, ook met een kangoeroe (die leven hier in het wild!). Dit soort cultuurverschillen merken we elke dag wel weer, en we vinden het interessant om erover te leren (en er een beetje om te lachen). Communiceren met de leerlingen gaat elke dag beter, we leren ze nu echt een beetje kennen en ze zijn minder verlegen. Een paar dagen geleden durfde mijn (R) kamergenoot zelfs voor het eerst een grapje met me uit te halen. Ze liep langs en riep tegen mij “Rini! Ada nyamuk di kaki! Tidak ada!” (Rienje er zit een mug op je voet! Grapje er is geen mug!) en daarna moeten ze allemaal heel hard lachen, wat dan eigenlijk nog grappiger is dan het grapje zelf (: