Dag 55

We hebben onze tijd bij de SMTK afgesloten met een laatste activiteit: we organiseerden een uitje met alle studenten naar het zwembad (entree €0,30), om met z’n allen te picknicken. We hadden water, 4 kilo rambutans en koekjes aangesleept en het was een doordeweekse dag dus we hadden het zwembad voor ons zelf. Vooral de jongens vonden het leuk om als spelletje elkaar in het water proberen te gooien, en uiteindelijk durfde ze ook achter Wouter aan te gaan. Het was bijzonder om te merken hoe goed we deze groep mensen uit een totaal andere cultuur hebben leren kennen in maar 5 weken. We hebben in Merauke zeker een paar vrienden gemaakt en het voelde raar om weg te gaan en te weten dat we ze waarschijnlijk niet meer gaan zien, terwijl we net 5 weken zo intensief samen hebben geleefd.

Anyway. We zijn op het vliegtuig naar Sentani gestapt. Daar bleven we 6 dagen. De visumverlenging regelen was moeilijker dan we dachten: we moesten twee uur in 5 verschillende, volgeladen taxibusjes (16 personen) zitten om (een half uur te laat) op de goede plek te komen, waar we alleen een vingerafdruk hoefden zetten en een foto moesten laten maken (want de Nederlandse pasfotos waren natuurlijk niet goed genoeg want ze hadden geen rode achtergrond duhh). Dan ben je dus 4 uur onderweg om 10 minuten je vingers te laten scannen. Vervolgens moest ik (W) later nog eens naar een afspraak, nu om de documenten op te halen. We hadden afgesproken bij de ‘’Mega mall’’ aan de hoofdweg, waar ook een KFC was. Toen ik er was, werd na enkele belletjes duidelijk dat ik bij de verkeerde ‘’Mega mall’’ met KFC (in de wijk ernaast) stond te wachten -_-

De rest van de tijd konden we lekker toeristen en leuke dingen doen in Sentani. Het leukste was snorkelen bij een strandje in de buurt waar je alleen met een boot kon komen. Het was Wouters eerste keer snorkelen en hij is niet langer dan 5 minuten uit het water gebleven. We zagen allerlei tropische vissen, echt superbijzonder om te zien, het koraal op dit strand (Pantai Harlen) is helaas al wel beschadigd door mensen die het aanraken/erop stampen. Maar de vissen hadden de gekste kleuren door elkaar, nog kleurrijker dan vlinders ;)

Na Sentani zijn we doorgevlogen naar Wamena. Op het vliegveld van Sentani kwam er iemand naar ons toe die ons ‘wou helpen met inchecken’ en ons probeerde te overtuigen met ‘jullie denken zeker dat ik een crimineel ben, maar ik ben gewoon een student’ ja ja…

In Wamena verblijven we ongeveer 5 weken op de STKIP (Hoge school voor docentschap en onderwijskunde). De leerlingen zijn jongeren uit de dorpjes in opleiding om leraar te worden en zijn ongeveer 18-25 jaar oud. We slapen op de slaapzalen en eten met de studenten, maar ontbijten (en douchen!) bij de familie Van Driel, die ook op het terrein wonen.

Het landschap is prachtig: er vliegen monarchvlinders (!) door de achtertuin en we zijn al op meerdere wandeltochten geweest, ook al zijn onze voeten daar minder blij mee. Daarbij zijn we over houten hangbruggetjes gegaan, hebben we tot onze knieën door het water gewaden en zijn we in een pikdonkere grot geweest waar water in stilstond en vleermuizen door heen vlogen. We mochten geen foto’s maken van de grot, zeiden de jongetjes die ons de weg hadden gewezen, want dan zouden ze thuis straf krijgen vanwege de geesten die bij de grot waren. Hier in Wamena is het grootste gedeelte van de inheemse bevolking echt nog bang voor de geesten van overledenen en ook stammenoorlogen zijn hier echt nog niet verdwenen. Zelfs op de campus slapen de leerlingen (en wij dus ook) het liefst de hele nacht met een fel licht aan, omdat de geesten altijd in de nacht komen. Dat is heel anders dan in Merauke. Het is te merken dat deze vallei pas ‘net’ ontdekt is door de westerse wereld, de eerste blanken kwamen hier ongeveer in 1954.

We hebben het hier al hartstikke druk en dat is erg fijn. We helpen meestal in de ochtend met homeschooling en klusjes, de rest van de dag maken we kennis met de studenten of gaan we wandelen door de vallei. We hebben al een filmavondje georganiseerd (natuurdocumentaires doen het hier altijd goed) en vanmiddag gaan we een les geven in hoe je een agenda moet bijhouden, omdat de studenten hier heel vaak afspraken of huiswerk vergeten. De studenten zijn gelukkig erg open en we zijn al uitgenodigd om mee te gaan fietsen, naar de kerk te gaan en een docent vroeg zelfs of we een keer meewillen naar zijn dorp en of we daar een nachtje willen slapen! We zijn heel dankbaar dat we dit soort unieke kansen hier krijgen en dat we in deze mooie omgeving mogen verblijven.

Daarnaast is er goed nieuws voor de wetenschap! We zagen in een winkel een reclame voor een ‘gecertificeerd’ medicijn tegen vanalles! Het bevatte goud en komkommer-jelly (Gold-G), een combinatie die blijkbaar onder andere een medicijn is tegen verkoudheid, typhus, keelpijn, diabetes, hepatitis en kanker!

De foto’s zullen over een paar dagen volgen, omdat we op de campus bijna geen mobiel bereik hebben en dus ook weinig internet.